Ωραία βραδιά η χθεσινή! Τόλμησα (υπέρβαση τρομερή σας λέω!) και πήγα μόνη μου σε μια συνάντηση όπου δεν ήξερα κανέναν! Σε όλη τη διαδρομή σκεφτόμουν πόσο νερντ είμαι, και γιατί δεν πηγαίνω στους Pink Martini καλύτερα που θα δω και κανά γνωστό, και αν δε μου μιλήσει κανείς και κάθομαι σα το χαζό μόνη μου, και μήπως να στρίψω από δω να γυρίσω σπίτι... συνέχισα μέχρι το Bazaar με τον αυτόματο πιλότο και μπήκα μέσα με χαμόγελο είμαι-αμήχανη-αλλά-θέλω-να-πιστεύω-ότι-δε-μου-φαίνεται.
Δε μετανιώνω καθόλου τελικά! Μάλλον έπρεπε να έχω πάει από καιρό στις συναντήσεις! Πολλά "απελευθερωμένα" βιβλία (πήρα κι εγώ ένα κι άφησα ένα ακόμη), πολύ κέικ (δεν έφαγα, ντρεπόμουν), κρασάκι (ε, ήπια να χαλαρώσω), ωραία ατμόσφαιρα!Και πάνω απ' όλα ωραίοι άνθρωποι, με μεράκι και χιούμορ. Πολύ καταδεκτικοί και φιλόξενοι. Και καθόλου νερντς! Χαίρομαι που τους βρήκα!
Στη συνέχεια είπα να μην το παίξω καθόλου δύσκολη κιουρία και πήγα μαζί τους σε μία υπαίθρια έκθεση φωτογραφίας στη Ζεύξιδος. Ένα ευρωπαϊκό αεράκι μου δρόσισε το πρόσωπο και αναφώνησα "ώ, τι έκπληξις! κι εσείς εδώ?" σε γνωστούς μου που περιφερόταν στον πεζόδρομο με το mojito στο χέρι.
Τελικά είμαστε αρκετοί εκεί έξω, πρέπει να τολμώ πιο συχνά!
2 σχόλια:
Αχ, τι καλά που έκανες και το ξεκίνησες το μπλογκ! Καλώς ήρθες!
Καταλαβαίνω τι λες, κι εγώ σπάνια τολμάω να κάνω τέτοια πράγματα μόνη μου, αλλά 9 στις 10 αξίζει τελικά τον κόπο.
Winnie, σ'ευχαριστώ πολύ! Τελικά, όντως, ό,τι κι αν τολμήσουμε 9 στις 10 αξίζει!
(Με συγκίνησες που με έβαλες στους the others! :) )
Δημοσίευση σχολίου